Tuesday, July 20, 2021

Preachers and Pandemic - ကပ်ရောဂါကို ဆင်ခြင်ခြင်း (၂)

 Preachers တရားဟောဆရာတွေက ကိုယ့်အသိုင်းအဝန်းကို သတိပေးစရာ၊ ထိန်းသိမ်းစရာတွေ ရှိပါတယ်။
သတိထားစရာတွေက  .....

၁။ စည်းကမ်းရှိတဲ့ လူ့အသိုင်းအဝိုင်း ဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်။  

ဆိုရှယ်မီဒီယာမှာ တွေ့သမျှကို တချို့က ရှဲနေတယ်။ မူလပြောတဲ့သူ ဘယ်သူမှန်းမသိ။ ဘယ်လောက် တတ်ကျွမ်းနားလည်လဲ မသိ။ စိတ်စေတနာ မှန်ရဲ့လား မသိ။ တွေ့သမျှ ရှဲနေပုံက ဆယ်ကျော်သက်မလေးက မျက်လုံးချင်း ဆုံသမျှ ရင်ခုံနေသလိုဖြစ်နေတယ်။ အဲဒီတော့ မဆန်းစစ်ဘဲ ဖေ့စ်ဘွတ်သုံးရင် ကြာတော့ စိတ်ပူလာမယ်။ ကြောက်လာမယ်။ စိတ်မငြိမ်ရင် အလွဲအမှားတွေ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ 

စကားတခွန်း ကြားဖူးပါတယ်။ "ကိုယ်က ကားဆရာ မဟုတ်ရင်၊ ခရီးသည်တွေ ဘယ်မှာ ဆင်းရမယ် ဆိုတာ မပြောပါနဲ့" တဲ့။ မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။ အဝေးပြေးကားတစီးပေါ်မှာ၊ ခရီးသည်တွေကြားမှာ လူတယောက်က ခရီးစဉ်ကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ လမ်းကြောမသိဘဲ၊ "ဟေ့လူ၊ ခင်ဗျားဆင်းရမယ့်ရွာ ရောက်တော့မယ်၊ ပြင်ထား၊ ကျော်သွားမယ်" လို့ ကားပေါ်ရှိ လူတိုင်းကို ပြောနေတယ် ဆိုပါတော့။ ခရီးသည်တွေ ကမောက်ကမ ဖြစ်ကုန်တော့မှာပါပဲ။ အဲဒီတော့ ကိုယ်က ဆရာဝန်မဟုတ်ရင် ရောဂါအကြောင်း၊ ဆေးအကြောင်းတွေ သိပ်မပြောသင့်ဘူး။ ဆရာဝန်တွေဆိုရင်လည်း တယောက်နဲ့တယောက် အယူအဆ မတူကြတော့ ဘယ်ဟာ ပိုကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားဖို့လိုပါသေးတယ်။

၂။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က အဆိုးမြင်စိတ် ရှိမနေသင့်ဘူး။

ကိုဗစ်ရောဂါသတင်းကြားရတာနဲ့ တပြိုင်နက် နောက်တပတ် ဆန်းဒေးမှာ ကိုဗစ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး တရားစဟောကြပါတော့တယ်။ မဟောတဲ့ဆရာ သိပ်ရှားပါတယ်။ အများစုက အချက်အလက် မရှာဖွေ၊ မလေ့လာဘဲ ခံစားချက်နဲ့ ဟောတတ်ပါတယ်။ အဆုံးသတ်မှာတော့ ကပ်ရောဂါတွေဖြစ်နေပြီ၊ သခင်ဘုရားကြွလာတော့မယ်၊ ဘေးဒဏ်ကြီးကာလ ရောက်တော့မယ်၊ အသင့်ပြင်ကြလို့ နိုးဆော်ကြတယ်။ ဒါဟာ ကျမ်းစာကို သေချာမလေ့လာဘဲ ကိုယ့်ရဲ့အတွင်းစိတ်မှာ အဆိုးမြင်အခံရှိတဲ့သူ - pessimist ဖြစ်နေတာပါ။
စစ်ပွဲတွေ၊ သဘာဝဘေးဒဏ်တွေ၊ ကပ်ရောဂါတွေဟာ ကမ္ဘာဉီးကတည်းက ရှိခဲ့ပါတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ စစ်ပွဲမရှိတဲ့နှစ်၊ သဘာဝဘေး မရှိတဲ့နှစ်၊ ရောဂါဘယ မရှိတဲ့ နှစ်ကာလဟာ မရှိသလောက်ပါပဲ။ တနေရာမှာတော့ ရှိနေစမြဲပါပဲ။ အပြစ်ကြောင့် ကျိန်ခြင်းအမဂ်လာ ခံစားနေရတဲ့ ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ သဘာဝပါ။  ဘေးဒဏ်ကြီးကာလမှာ ကပ်ရောဂါ၊ စစ်ပွဲ၊ သဘာဝဘေးဏက်တွေ များတာ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ယုံကြည်သူက ဘေးဒဏ်ကြီးကာလမှာ ဖြတ်သွားဖို့ မဟုတ်ဘူး။ ချီဆောင်ခြင်းမှာ ပါသွားဖို့၊ သိမ်းဆည်းခံရဖို့ပါ။ ဒါကို တချို့က သူတို့နိုးနိုးကြားကြားရှိနေတယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ နောက်ဆုံးသောကာလရောက်တော့မယ်လို့ အလွဲပြောကြတာပါ။ Dr. John R. Rice ပြောတဲ့စကားလေးက မှတ်သားစရာကောင်းပါတယ်။ "ယုံကြည်သူက နိမိတ်လက္ခဏာ signs တွေကို ကြည့်နေရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကယ်တင်ရှင် Savior ကို မြော်လင့်နေရမှာ" လို့ ဆိုပါတယ်။  

၃။ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါကို နားလည်ဖို့ လိုတယ်။

"ကာလအချိန်တို့ကို နားလည်၍ ....... အဘယ်သို့ပြုရမည်ကို သိတတ်သော .... ဣသခါအမျိုးသား ( ရာ ၁၂: ၃၂)
ကပ်ရောဂါကို တွေ့ကြုံနေရချိန်မှာ ဘာတွေ လုပ်သင့်သလဲဆိုတာ သိရပါမယ်။
(
က) ဘာအကြောင်းကြောင့်မှ လူစုလူဝေး မလုပ်သင့်တာကို သတိထားရပါမယ်။ သာရေး၊ နာရေးမှအစ၊ ပညာရေး၊ နိုင်ငံရေး၊ ဘာသာရေး၊ ဘာအရေးကြောင့်မှ လူစုလူဝေးမလုပ်သင့်တာကို သတိထားရပါမယ်။ တခါတလေ မာနတ်ကများ တမင်နိုးဆော်နေသလား မှတ်ရတယ်။ ကပ်ရောဂါကာလမှာ ခဏခဏ လူစုဝေးမိတတ်ကြပါတယ်။
(
) ကိုယ်ခံအားကောင်းဖို့ လိုချိန်၊ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် စားနိုင်ဖို့ လိုချိန်၊ ပေးဝေငှရမယ့်အချိန်မှာမှ တချို့က အစာရှောင်ဖို့ တိုက်တွန်းနေကြတဲ့သူတွေကိုလည်း တွေ့ရတယ်။ နည်းနည်းတော့ လွဲနေတယ်။ ဣသရေလလူမျိုးတွေ စစ်တိုက်နေရလို့ မောနေချိန်မှာ အနီးအနားမှာ ပျားရည်အလျံပယ် ပေါနေပေမယ့် စစ်ပွဲမပြီးမချင်း ဘာမှ မစားရဘူးလို့ အမိန့်ထုတ်တဲ့ ဘုရင့်သား အာဗရှလုံလို ဖြစ်နေတယ်။ သက်သက်မဲ့ နှောက်ယှက်သလိုဖြစ်ပြီး ပိုပင်ပန်းကြ၊ ဒုက္ခရောက်ကြတာပေါ့။ အလကားနေရင်း စိတ်အားကြီးကြောင်းပြတာ မကောင်းပါဘူး။ ဒါကို ကျမ်းစာက vain glory - အချည်းနှီးသော ကျော်ဇောခြင်း၊ အလကား နာမည်ကြီးချင်တာ လို့ ပြောပါတယ်။ မလုပ်ကြပါနဲ့။

၄။ တတ်နိုင်သမျှ ကူညီရမယ့်အချိန် ဖြစ်ပါတယ်။

အဟာရရှိအောင် ကောင်းကောင်းစားပါလို့ ပြောနေပေမယ့် ဆင်းရဲတဲ့သူက ဘာစားပါ့မလဲ?
ကျန်းမာအောင် ဂရုစိုက်နော် ဆိုပေမယ့် သူကိုယ်တိုင် မလုပ်နိုင် မကိုင်နိုင်သူက ဘယ်လို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘယ်လို ပြုစုပါ့မလဲ?
"
ညီအကိုနှမတို့သည် အဝတ်အချည်းစည်းရှိ၍၊ နေ့တိုင်းစားရသော အစာ မရှိသောအခါ၊ သင်တို့တွင် တစုံတယောက်သောသူက၊ ငြိမ်ဝပ်စွာ သွားကြလော့။ နွေးကြလော့။ ဝကြလော့ဟုပြောလျက်၊ သူတို့ကိုယ်နှင့်တော်လျော်သော အသုံးအဆောင်ကို မပေးဘဲနေလျင် အဘယ်အကျိုးရှိသနည်း။" ယာကုပ် : ၁၅- ၁၆။
ဆရာတွေက ဒါကို မေ့နေသလား? အသင်းတော်က ဒါကို မေ့နေသလား? သတိရရမယ့်အချိန်ပါ။

Monday, July 19, 2021

People and Pandemic - ကပ်ရောဂါကို ဆင်ခြင်ခြင်း


လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆင္ျခင္ပုံ၊ တုန္႔ျပန္ပုံ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။
တခ်ိဳ႕က ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ။ "ကိုဗစ္"" ကို "ငဗစ္" လို႔ေတာင္ ေျပာင္ေလွာင္ ေခၚၾကတယ္။ အစပိုင္းမွာ ကိုဗစ္နဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ဟာသအမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္လာတယ္။ ပညာေပး သီခ်င္းေတြလည္း ေပါေပါပဲပဲ ထြက္လာတယ္။ တခ်ိဳ႕က အဲဒီထဲက သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဖုန္း Ring tone အျဖစ္ေတာင္ သုံးလာတယ္။ တကယ္ေတာ့ Covid 19 က အသံၾကား႐ုံနဲ႔ကို ေၾကာက္စရာပါ။ ဒီလိုသီခ်င္းေတြလည္း မၾကားႏိုင္ပါ။ ေပ်ာ္စရာမွ မဟုတ္တာ။
အစပိုင္း သတင္းၾကားခါစမွာကို အေမရိကားနဲ႔ ဥေရာပမွာ အေသအေပ်ာက္ အရမ္းမ်ားေနတယ္။ ၿဗိတိန္မွာ ေတာ္ဝင္မိသားစုရဲ႕ ခ်ားစ္မင္းသား ပိုးကူးစက္ခံရတယ္။ ကူးစက္ခံရသူမ်ားလြန္းလို႔ ယာယီေဆး႐ုံေတြ အျမန္ေဆာက္ၾကရတယ္။
ဒီေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းေနေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က ဘာလုပ္ၾကမလဲဆိုတာထက္ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲဆိုတာကို ပိုစိတ္ဝင္စားေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေမးခြန္းေတြ ေမးခဲ့ၾကတယ္။ 

၁။ သဘာဝအရ လင္းႏို႔၊ ေခြး စတဲ့ တိရစၧာန္ေတြမွ ကူးစက္တာလား?

တကယ္ေတာ့ ဒါေတြက ဂ်င္းသီတင္းေတြ ထြက္လာတာ။ အာ႐ုံလႊဲဖို႔ ႀကိဳးစားတာ။ အေရးထဲ တခ်ိဳ႕သပ္သပ္လြတ္သမားေတြက အသားငါးစားရင္ ဒီလိုေရာဂါဆန္းေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ေလာ္လိုက္ၾကေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါက ေဆးပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕ အလုပ္ပါ။ သူတို႔ အေျဖ႐ွာပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က ေဆးပညာ႐ွင္ မဟုတ္ရင္  ဒါကို ဆုံးျဖတ္ဖို႔က ကိုယ့္အလုပ္ မဟုတ္ဘူး။

၂။ လူလုပ္တဲ့ ဇီဝလက္နက္လား?

တ႐ုတ္ျပည္က စစ္ျဖစ္လို႔ တ႐ုတ္အၾကံလားဆိုၿပီး သံသယ ႐ွိခဲ့ၾကတယ္။ အစက စျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕ကို အစြဲျပဳၿပီး "ဝူဟန္" ဗိုင္းရပ္လို႔ ေခၚခဲ့တယ္။ မၾကာခင္ပဲ တ႐ုတ္ျပည္ကို အျပစ္တင္မွာစိုးလို႔ "Covid 19" လို႔ ကမ႓ာက်န္းမာေရးအဖြဲ႕ႀကီးက ေျပာင္းေခၚခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမတ ေဒၚနယ္ထရန္႔က တမင္ပဲ "China virus" လို႔ ေခၚလိုက္ေတာ့ သူ႕ရန္သူေတြက "ဒါက အမုန္းတရား၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္" လို႔ ဝိုင္းၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္ၾကတယ္။  ဒါကို ဟုတ္မဟုတ္ ဆုံးျဖတ္ဖို႔က ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားက ဆုံးျဖတ္ရမွာပါ။ အခ်ိန္ လိုေကာင္း လိုမွာပါ။ စုံစမ္းရဦးမွာကိုး။
ဒါဆို ဘာပဲ စဥ္းစားလို႔ ရႏိုင္မလဲ? 

ေရာဂါပိုးရဲ႕သဘာဝ။ 

သူက ေလထဲမွာ လြင့္ပ်ံေနၿပီးေတာ့ ကူးစက္တာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေဆးပညာ႐ွင္ေတြက ဆိုတယ္။ အေနနီးမွ အသက္႐ႈလမ္းေၾကာင္းကေန ကူးတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူစုလူေဝးကို ေ႐ွာင္ရမယ္။ Social Distance လုပ္ရမယ္။ "Socially Distanced, But spiritually Connected" လို႔ အၾကံေပးၾကတယ္။ "စိတ္ေပါင္း၊ ကိုယ္ခြါ" ေပါ့။ လူစုလူေဝးကို ေ႐ွာင္ပါဆိုေတာ့ ဘာအက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္လာမလဲ?

၁။ ပညာေရးမွာ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြ ပိတ္ထားရဖို႔ မ်ားသြားၿပီ။ 

စာသင္တာ၊ ပညာသင္တာ ေကာင္းေပမယ့္ ပညာနဲ႔ တြဲပါလာတတ္တဲ့ ပညာမာနဟာ မေကာင္းလွဘူး။ အခုေတာ့ အ‌ေျခအေနအရ တခ်ိဳ႕အရသာေလးေတြ ေလ်ာ့ရေတာ့မယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာ္းေတာ္ႀကီးမွာ ပညာရတနာေတြ ႐ွာေဖြဆည္းပူးေနတယ္၊ ငါဟာ ပညာတတ္ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ ဖီလင္ေလး ေလွ်ာ့ရေတာ့မယ္၊ ပညာမာနရဲ႕ အရသာေလး ပ်က္ေတာ့မယ္။ အဲဒီေတာ့ လူစုလူေဝး မဟုတ္ဘဲ ဘယ္လို ပညာသင္မလဲ? ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ဘယ္လို ပညာေလ့လာမလဲ? အေျခအေနက ႐ွိေနပါၿပီ။ အင္တာနက္က လမ္းဖြင့္ေပးေနပါၿပီ။ အင္တာနက္ကေန စာသင္ရမယ္၊ ေလ့လာရေတာ့မယ္။ ဒါကို အမ်ားစုက မေျပာင္းခ်င္ေသးဘူး။ ေက်ာင္းသြားတက္မွ၊ ဆရာနဲ႔ သင္မွ ဆိုတဲ့ နည္းေဟာင္းေလးကို ဖက္တြယ္ေနခ်င္ၾကတယ္။ "ကြၽန္ေတာ့ကေလးက အေဖနဲ႔အေမကို မေၾကာက္ဘူးဗ်၊ သူ႕ဆရာမမွ ေၾကာက္တာ။" ဆိုတဲ့ နည္းေဟာင္းႀကီးကို ေျပာင္းပစ္၊ ထားပစ္ခဲ့ရမွာ။ အဲဒီေတာ့ အေျခအေနအရ အိမ္ကေန စာသင္တဲ့ေခတ္ကို သြားကိုသြားရေတာ့မွာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကိုဗစ္ေၾကာင့္ ပညာေရးဟာ ေျပာင္းကို ေျပာင္းရေတာ့မွာပါ။

၂။ ႏိုင္ငံေရးမွာလည္း လူစုလူေဝးနဲ႔ ဆႏၵျပတာ၊ လူစုလူေဝးနဲ႔ မိန္႔ခြန္းေျပာတာေတြ ေလ်ာ့ရပါေတာ့မယ္။ 

ဒါေပမယ့္ လူ႕သဘာဝေၾကာင့္ ထင္တယ္။ မလိုတာကို လုပ္ခ်င္ေတာ့ ကိုဗစ္အစပိုင္းက ကမ႓ာတဝန္းမွာ ဆႏၵျပပြဲေတြ ပိုမ်ားလာခဲ့တယ္ ထင္ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ မေၾကနပ္တာကို လူစုလူေဝး မလုပ္ဘဲ တျခားနည္းနဲ႔ ဆႏၵျပ။ ထုတ္ေဖၚၾကရမွာပါ။
ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္ပါတီႀကီးႏွစ္ခု အယူအဆ မတူတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ေဒၚနယ္ထရန္႔က ကိုဗစ္ပိုးဟာ ေလဟာျပင္မွာ ကူးဖို႔မလြယ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလဟာျပင္မွာ Mask တပ္ဖို႔ မလိုဘူး။ အလုံပိတ္အခန္းေတြ၊ ကုန္တိုက္ႀကီးေတြ၊  စားေသာက္ဆိုင္၊ ႐ုံးခန္းေတြရဲ႕ အတြင္းမွာသာ တတ္ရမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေလသာတဲ့ျပင္ပမွာ မလိုဘူးလို႔ ဆိုတယ္။ ဒါကို ဂ်ိဳးဘိုင္ဒန္တို႔က အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေဒၚနယ္ထရန္႔ဟာ တယူသန္၊ ေဆးပညာ႐ွင္ေတြ၊ သိပၸံပညာ႐ွင္ေတြကို ပစ္ပယ္တယ္လို႔ ဂ်င္းထည့္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စကားစစ္ထိုးပြဲမွာ ေဒၚနယ္ထရန္႔က အိပ္ကပ္ထဲက Mask ကို ထုတ္ျပၿပီး လိုရင္တပ္ဖို႔ ေဆာင္ထားပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။
ဒီတိုင္းျပည္မွာလည္း ဘယ္အစိုးရတက္တက္ ေအာက္ေျခမွာကို အာဏာ႐ူးက အမ်ားသားလား။ သူတို႔ခ်တဲ့ စည္းကမ္း မလိုက္နာရင္ ဒဏ္႐ိုက္မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ လမ္းေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားရင္လည္း mask မပါရင္ ဒဏ္႐ိုက္တယ္။ တကယ္လိုတာက အလုံပိတ္ ဆိုင္ခန္းေတြ၊ ႐ုံးေတြမွာ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ လိုတာ မဟုတ္လား? ဒါေပမယ့္ နားမလည္ဘဲ အာဏာပဲျပတတ္သူေတြ လူႀကီးျဖစ္တဲ့ ေခတ္တိုင္းမွာ သည္းခံေနရတာပါပဲ။

၃။ ဘာသာေရးမွာ ဘုရားေက်ာင္းမွာ စုေဝးဝတ္ျပဳတာကို သတိထားရေတာ့မယ္။ 

အရင္ကေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းမွန္မွန္မတက္ရင္ ဘုရားတရားအားနည္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးေဆာင္သူေတြ အားထုတ္ရင္ အားထုတ္သလို အတိုင္းအတာ တခုစီ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူစုတာ ေခတ္စားလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားသခင့္ စိတ္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ရဲ႕လား ဆိုတာေတာ့ ဆန္းစစ္စရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးက ကိုယ္ထင္ရာ၊ စိတ္ေၾကနပ္ရင္ၿပီးေရာ လုပ္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ အေလ့အလာ၊ အေနအထိုင္ေတြ ေျပာင္းဖို႔ လိုၿပီေပါ့။
ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က ဒါကို သတိမထားမိဘူး။ ဇြတ္တိုးၾကတယ္။ လူမစုရဆိုတဲ့ အစိုးရအမိန္႔ကို နားေထာင္မလား? ဘုရားသခင့္စကား နားေထာင္မလားလို႔ ဆင္ေျခေပးၾကတယ္။ အမွန္က အေျခအေနကို နားမလည္တာ။ လူ႕ေလာကမွာ  သဘာဝရဲ႕စည္းကမ္း - Principle ေလးေတြ ႐ွိတယ္။ လူကေနတဆင့္ ကူးေနေတာ့ လူစုရင္ ပိုကူးမွာေပါ့။ ဒီစည္းကမ္း Principle ကို ေဖါက္ရင္ အုပ္စိုးစူ သမတ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြၾကားက ထိပါတယ္။ ဘာသာေရးသမားလည္း တရားစကား အကြာအကြယ္ၾကားက ထိပါတယ္။ တခါတရံမွာ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေရးသမားဟာ ေလပစ္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ယူသြားတာ ႐ွိသလို၊ တခ်ိဳ႕ဘာသာေရးသမားကလည္း လက္ေတြ႕လူ႕ဘဝနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး အာကာမွာ ဝဲေနတတ္တယ္။
စီလီကြန္ဗဲလီးမွာ ထိပ္တန္းသင္းအုပ္ဆရာတေယာက္ ႐ွိတယ္။ သူတို႔ျပည္နယ္က လူစုေဝးခြင့္ တားျမစ္ထားတယ္။ သူက လက္မခံဘူး။ ဘုရားေက်ာင္းမွာ လူစုတယ္။ ျပည္နယ္အစိုးရက ဒဏ္႐ိုက္တယ္။  ေဒၚလာ ေသာင္းခ်ီ ေပးရတယ္။ အခန္းထဲ လူမစုရေတာ့ ေက်ာင္းဝိုင္းထဲမွာ ကားေတြေပၚကေန တရားနာၾကတယ္။ အာမင္ထူးခ်င္လာရင္ ဟြန္းတီးလိုက္ၾကတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြ ျမင္ရၾကားရရင္ မရီရင္ေတာင္ ျပဳံးမိၾကတာပါပဲ။ နည္းနည္းေတာ့ မ်ားသြားၿပီလို႔ ထင္စရာပါပဲ။ သူက ေတာ္ေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေဒၚလာ သန္းနဲ႔ခ်ီေအာင္ ဒဏ္ေၾကးေပးၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေထာင္က်တယ္။ သူတို႔ဖက္က ျပန္ေျပာတာက ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေတြ၊ ႐ုပ္႐ွင္ေတြ၊ သီရက္တာေတြကိုေတာ့ ဖြင့္ခြင့္ျပဳတယ္။ ဘာသာေရးက်ေတာ့ ပိတ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပးလိုက္ရတဲ့ အဲဒီဒဏ္ေၾကးေငြေတြကို ကိုဗစ္ေဝဒနာခံစားေနရတဲ့ တျခားဆင္းရဲတဲ့ တိုင္းျပည္ကလူေတြကို ကူရရင္ ပိုေကာင္းမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ဘာသာေရးယုံၾကည္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးကိုပဲ ေတြးေနရင္း တျခားဘဝေတြကို ေမ့ေနၾကတာပါ။


Monday, July 12, 2021

အာဏာ အေၾကာင္း - တပိုင္းတစ - (အာဏာ အကြောင်း - တပိုင်းတစ)


ဗာဗုလုန္ျပည္ရဲ႕ ရွင္ဘုရင္ ေနဗုခ ေနဇာက ထူးဆန္းတဲ့ အိပ္ မ က္ ကို မ က္တယ္။ အဲဒီ အိပ္ မ က္ က ကမာၻ႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပုံစံေတြကို ဘုရားက ႀကိဳတင္ နိမိတ္ေပး ေျပာျပတာ ျဖစ္တယ္။ (ဒံေယလ အနာဂတၱိက်မ္း)
အိပ္ မ က္ မွာ ႐ုပ္တုအႀကီးႀကီး ရွိတယ္။
၁။ ေခါင္းပိုင္းက - ေ႐ႊ
- ေဘဘီလြန္ ႏိုင္ငံေတာ္ - B.C 606 - 539 - သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္
၂။ ရင္ဘတ္နဲ႔ လက္ ေမာင္း - ေငြ
- ပါးရွား ႏိုင္ငံေတာ္ - B.C 539 - 331 - စည္းမ်ည္းခံ ဘုရင္စနစ္
၃။ ဝမ္းဗိုက္နဲ႔ ေပါင္ - ေၾကး
- ဂရိ ႏိုင္ငံေတာ္ - B.C 331 - 323 - စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္
၄။ ေျခတံနဲ႔ ေျခဖ်ားပိုင္း - သံနဲ႔ သ႐ြတ္ (ဘိလပ္ေျမ)
- ေရာမ ႏိုင္ငံ - B.C 322 -A.D 476 နဲ႔ အနာဂတ္ကာလ
- ဒီမိုကေရစီစနစ္
ခရစ္ယာန္က်မ္းစာ အယူအဆအရ လူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ အာဏာရေနတာဟာ ဘုရား အခြင့္ေပးထားလို႔ ပါ။ ေနာက္ဆုံးမွာ ႐ုပ္တုကို လူ႔လက္ျဖင့္ မလုပ္တဲ့ ေက်ာက္တုံးတတုံးက ထိခိုက္ၿပီး ႐ုပ္တု ၿပိဳလဲမယ္။ ဆိုလိုတာက ဘုရားကိုယ္တိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ အာဏာသိမ္းၿပီးမွ ကမာၻကုန္မယ္။ ဒီၾကားကာလမွာ လူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္။ သတိထားစရာက .....
၁။ အာဏာက တျဖည္းျဖည္း က်လာတယ္။ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေၾကးကေန သံနဲ႔ သ႐ြတ္ အထိ။ မွိန္လာတယ္။
၂။ လူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ လို႔ ​ဆိုႏိုင္တယ္။
၃။ ျပည္တြင္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ပထမဆုံးဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဟာ အာဏာရွင္ အျပည့္အဝ၊ သူတေယာက္တည္း၊ တျခားသူ မရွိ။ ဒုတိယက သူနဲ႔အတူ ခ႐ိုနီေတြ ေမြးလာရတယ္။ တတိယက အခက္အခဲမ်ိဳးစုံနဲ႔။ ပါဝါက တျဖည္းျဖည္း က်လာတယ္။
၄။ ဒီမိုကေရစီဟာ မတူတဲ့အရာေတြ (သံနဲ႔သ႐ြတ္) ေပါင္းထားတယ္။ တကယ္ တသားတည္းေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီဟာ unity in diversity - "မတူဘဲ ညီရတာ" ဆိုေတာ့ ေနလို႔ရ႐ုံ သည္းခံေပါင္းၾကရတာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
အဲဒီလို ေနတတ္ဖို႔လည္း သင္ယူၾကရဦးမယ္။ အခု အတူဆႏၵျပေပမယ့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အရာရာမွာ အယူအဆ၊ အႀကိဳက္ တူၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆႏၵျပလူငယ္တခ်ိဳ႕က အဆိုေတာ္ေလးကို ေထာက္ခံတာ ျမင္ရတုန္းက မ်က္ခုံးပင့္မိတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ကို ေတာ္လွန္ေနတုန္းမွာ လူလတ္ေတြက ခ႐ိုနီကို ေလာ္ဘီ လုပ္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္း႐ြဲ႕ေအာင္ မဲ့မိတယ္။ ဒီမိုကေရစီရခ်င္တဲ့ လူႀကီးတခ်ိဳ႕က စစ္ေလာ္ဘီရဲ႕ ပို႔စ္ေတြကို ဘုမသိ ဘမသိ ရွဲေတာ့ ဘာထူးသလဲ၊ စိတ္ရင္းက အတူတူပဲ ဆိုၿပီး ေခါင္းခါမိတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ေရာက္ေတာ့မယ္။ အခ်ိန္တန္ၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနသစ္မွာ အမ်ားႀကီး သင္ယူစရာေတြ ရွိပါတယ္။
- စိတ္ရင္းေကာင္းေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ေကာင္းေအာင္ မျပဳျပင္ရင္ ဘယ္ေခတ္ေရာက္ေရာက္ လူေကာင္း မျဖစ္ဘူး။
- ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး မရွိရင္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ဆႏၵေတြ ဆက္ျပေနလိမ့္ဦးမယ္။
- ေလ့လာသင္ယူလိုစိတ္ မရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ပညာ တိုးလာမွာ မဟုတ္ဘူး။
- အလုပ္ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိရင္ ကိုယ္ေနတဲ့ အိမ္ကေလးကေန တိုက္အျမင့္ႀကီးကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေနာင္ဆိုရင္ မင္းထက္သာမယ္ လို႔ ေျပာလည္း တကယ္ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။